De ervaring leert dat de kerkelijke gemeentes vandaag de dag hun handen vol hebben om de reguliere activiteiten draaiend te houden. Het opzetten van nieuwe activiteiten en dit te continueren komt regelmatig in het gedrang. En zeker wanneer het gaat om jeugdactiviteiten. Kinderen worden gedoopt en daarna raken zij (maar dus ook de ouders) uit beeld. Ouders die hun leeftijdsgenoten missen wanneer ze een kerk bezoeken en waar ze hun kinderen achter een deur 'schuiven' voor oppas of nevendienst en zich hier niet prettig over voelen aangezien de kinderen de week door vaak ook al in een kinderdagverblijf zijn.
Het verlangen van ouders is er om samen met hun kind te kunnen vieren. Want juist die ontmoetingen verbinden.
En dus zie je gemeentes op zoek naar 'kartrekkers' die kinderen en hun ouders uitnodigt om op een interactieve manier vertrouwt te raken met elkaar en met de kerk. Maar ook binnen het 'vrijwilligers' werk zie je terugloop.
Als reliprof laat ik me graag uitnodigen om voor een bepaalde tijd (september tot april) één keer in de maand binnen de gemeente dit soort vieringen voor te bereiden en uit te voeren.
Alle elementen van de eredienst zitten erin en daarmee staat het gelijk aan een eredienst. Maar de manier waarop is echt anders en aantrekkelijk voor de doelgroep. Zo leuk om als ouders dit samen met je kind te beleven en je kind (eren) erin te zien groeien. Maar ook voor ouders onderling een moment van ontmoeting en met elkaar in gesprek komen over dat wat je bezig houdt. Je zit per slot allemaal in dezelfde fase met betrekking tot o.a. de opvoeding van je kind. Tevens probeert de reliprof een team om zich te krijgen en/of te houden die zich betrokken voelen en er zelf plezier aan beleven om mee te werken aan deze vieringen.